In 1982 kwam Edwin Knol, zoon van Durandus, als derde generatie in de zaak. Hij volgde zijn vader in 1986 op als directeur. Onder zijn leiding groeide het bedrijf uit een van de bekendste koeknamen in de stad Groningen. Groninger koek was ondertussen al lang uitgegroeid van een plaatselijke lekkernij tot een van de iconen van de Groninger identiteit, samen met de Martinitoren.

In 1958 is de bakkerij verplaatst naar een voormalige wasserij aan het Hoendiep, maar de zaak aan het Zuiderdiep bleef als winkel in gebruik. Aanvankelijk had dit huis er net zo uitgezien als beide buurpanden, maar in 1937 werden winkel en bovenwoning ingrijpend verbouwd onder architectuur van Harm Eltje Nienhuis uit Uithuizermeeden. In 1962 werd de winkel intern vergroot. In 1988 verklaarde de gemeente Groningen het pand met de gevel in Amsterdamse school stijl tot een gemeentelijke monument van jonge bouwkunst.

Tekst: dr. Egge  Knol      conservator Groninger Museum